මම මුලින්ම නටපු දවස.

                                   

                                       එදා දෙසැම්බර් 26 වෙනිදා නත්තල් දවසට පසු දින  විභාගේ නිවාඩුයි.ඒ මම සාපෙ ලියපු අවුරුද්ද.විභාගේ ලියන්න හැර අනිත් කිසිම දෙයකට ගෙදරින් පිට වෙන්න කිසි අවසරයක් ලැබුනේ නැහැ.පාඩම් කලේ නැතත් පොතක් අතේ තියාගෙන ඉන්න ඒක අම්මට සතුටක් ගෙනාවා.විභාගේ ලියන  මට වඩා අම්මට වුවනාව තිබුනේ මට පාඩම් කරවන්න.එහෙම තත්වයක් තියෙද්දී හන්දියේ පාලම,තරංගගේ ගෙදර මට මැවි මැවි පෙනුනා.එදා රෑ අපේ ගමේ තිබුනා සංගීත සංදර්ශනයක් එතනට මගේ යාළුවො හැමෝම එකතු වෙන්න කතා වෙලා තිබුනේ.මම හැර අනිත් යාළුවො හැමෝම මට වඩා වැඩිමල් නිසා කිසි අමතර කරදරයක් නැතුව එතැනදී මුණගැහෙන්න ස්ථිර වෙලා තිබුනේ.


අපේ ගෙදර ඉඳල පාරේ දිගේ ගියොත් කිලෝ මීටර් දෙකක් විතර දුර ගුවන් සැතපුම් වලින් බැලුවොත් මීටර් 200 ක්.ඒ කියන්නේ ගෙදර ඉස්සරහම තියෙන පිටියේ තියෙන්නේ.ගෙදරට කොච්චර කිට්ටුවෙන් තිබ්බත් මේකටනම් යන්න දෙන්න නැහැ කියල හොඳා කාරම දන්න නිසා මම නිකන් වචන නාස්ති කරගන්න ගියේ නෑ.ඒ වෙද්දී රුපවාහිනියේ හැර සංගීතයක් බලල නැති මම ගේ ළඟ තියෙන එකටවත් යන්න දෙන්නේ නැති ඒක ගැන කලකිරීමෙන්  හිටියේ.ගායකයෙක් වාදකයෙක් සියසින් දැකගන්න තිබුණු ආසාවට කාලෙන් කාලෙට අපේ ගම අවට තියෙන සංගීත සංදර්ශන තියෙන තැන් වලට හවස් වෙලාවට ගිහින් බලන්නේ වැරදිලාවත් ගායකයෙක් වත් ඉන්නවද කියල බලන්න.ඒත් ඒ හැම දාකම හිටියේ සංගීත කණ්ඩායමේ වැඩ කරන අප්‍රසිද්ද වේදිකාවේ ලයිට්  හයිකරන නැත්නම් බෆල් හයිකරන සේවකයෝ විතරයි. රෑ වෙන්න කලින් ගෙදර ගියේ අම්මා බනිනවට නෙවෙයි බයිසිකලේ ඩයිනමෝව වැඩ නැති නිසා.(කරුවලේ යන්න බැහැ බයයි.)


අම්මගේ මතය වුනේ සංගීතයක් බලන්න යනවා කියන්නේ උතුරු නැගනහිර රාජකාරි කරන්න යන රණවිරුවෙක් වගේ.සංගීතයක් තිබුණ දවසට පසු දින අම්මට ආරංචි වෙන්නේ තුවාල කරුවන් ගනන සහ මියගිය ගණනන පිහි ඇනුම් හා දේශීය නිෂ්පාදනයක් වුනු සැමන් ටින් බෝම්බ වලින්.මෙහෙම යුධ  වාතාවරණයක් තියෙද්දී සංගීතයක් බලන්න යන්න අවසර දෙන්න තරම් අම්මා එඩිතර වුනේ නැහැ.ඒත් මේ ගේ ලඟටම ආ අවස්ථාව මග අරින්න කොහෙත්තම මගේ හිත ඉඩ දුන්නේත් නැ.


හවස මම හෙදරින් පිටත් වුනේ ඉක්මනින් ආයෙත් ගෙදර එන පොරොන්දුව පිට.වෙනදා මගේ බයිසිකලේන් පාරට ගියත් එදා මගේ බයිසිකලේ ඒ ඇතුලේ දාලම  ඇවිදගෙනම ගියේ මගේ යටි හිතේ තියෙන අරමුණ ඉටු කරගැනීමේ අදහසින්.මම යද්දිත් තරංගලගේ ගෙදර කට්ටිය පිරිලා.කාලය ගත කරන්න වැඩියෙන්ම ආස මේ කොල්ලෝ ටිකත් එක්ක ඒත් මගේ ආවාසනාවට විභාගයක් තියෙන නිසා ඒ දේ මට ලැබුනේ හරි අඩුවෙන්.බයිසිකලේ ගේ ඇතුලේ දාලා පයින්ම ආපු ඒක ගැන අම්මගේ හිතේ සැකයක් ඇති වුනේ නැහැ.අම්මට වුනු පොරොන්දුව නිසා මම ඉක්මනින් ගෙදර යන්න පිටත් වුනේ යාලුවෙක්ගෙ බයිසිකලයක් ඉල්ලගේනමයි.ඇවිදන් ගියපු මම බයිසිකලේ එනවා දැකපු අම්මා කර කර හිටිය වැඩේ නවත්වල බැලුවේ මොකද මේ අනුන්ගේ බයිසිකල් එකක් අරගෙන එන්නේ කියල.පොරොන්දු වුනු විදියට ඉක්මනින් එන්න ඕනේ නිසා යාළුවෙක්ගෙන් බයිසිකලයක් ඉල්ලගෙන ආවා කියල අම්මට තේරුම් කරලා දුන්නම අම්මා අමුතු හිනාවක්‌ දාලා අහක බලාගත්තේ ආඩම්බර කමක් හිතිලද නැත්නම් මම කීකරු වීම ගැන සන්තොසටද කියල හිතුනේ නැහැ.


අම්මත් එක්ක කතා කරලා හැමෝටම කලින් කාමරේට ගියේ පාඩම් කරන්න තියෙන නිසා.පාඩම් කරද්දී නිදිමත වුනොත් තේ බොන්න මට උණු වතුර බෝතලයකුත් බිස්කට් පැකට එකකුත් ගෙනල්ල දුන්නා.වෙලාව රෑ 10ට විතර ඇති බෆල් වල සද්දේ ඇහෙන්න  ගත්තා අම්මා ගෙදර පිරිත් දානවට වඩා සද්දෙට  ප්‍රසංගය පටන්ගන්න කලින් ගිටාර්,ඩ්‍රම් සෙට්, ටේස් කිරීම පටන් ගෙන තිබ්බේ. ඒ සද්ද ඇහෙද්දී මට දත් කැක්කුම හදුනා වගේ.වාඩි වෙලා ඉන්නත් බැහැ ඇවිද ඇවිද ඉන්නත් බැහැ නිදාගෙන ඉන්නත් බැහැ යන්නමයි  හිතෙන්නේ.ගේ ඇතුලේ කිසි සද්දයක් නැහැ වටේම කරුවලයි හීනියට වැහි පොදකුත් ගිහිල්ල තිබුනේ සීතලත් එක්ක ගෙදර හැමෝම සැප නින්දේ.දුන්නු බිස්කට් පැකට ඒකෙන් ටිකක් කාලා හදල දුන්නු තේත් බිලා හෙමින් දොර ඇරියේ ගෙදර ඉන්න බ්‍රවුනටවත් සද්දේ ඇහෙන්නේ නැති අඩු හර්ට්ස් ගානකින්.


ගේ ඇතුලෙන් එලියට මම අඩිය තිබ්බේ කොරවක්කා නෙළුම් කොළ ඇවිදින විදියට.යටි පතුලේ පොළොවේ වදින සද්දෙවත් තව කෙනෙක්ට ඇහෙන්නේ නැති වෙන්න. වටේම ඝන කළුවරේ කලාමැදිරි එලිය රැහැයියන්ගේ සද්දෙත් එක්ක කණ ලඟම ඇහෙන සංගීතය හරි අමුතුවට දැනුනේ.කලිම සැලසුම් කරපු විදියට මිදුලේ නවත්වල තිබුණු යාළුවගේ බයිසිකල් ඒක ලඟට කිට්ටු වෙන්න කලින් අයෙත් වට පිට බැලුවේ කවුරුවත් දැක්කොත් ඔක්කොම ප්ලෑන් වතුරේ යන නිසා.ඒත් මං දැක්ක දෙයින් ගැස්සිලා ගියා මගේ කකුල් දෙක ළඟ බ්‍රවුනා.සාක්කුවේ දාගෙන තිබුණු ඉතුරු බිස්කට් ටික ඌට දීලා එතනින් ගියේ ඌ බිස්කට් කද්දී  කිසි කෙඳිරිලි සද්දයක් එන්නේ නැති නිසා.මේක පැදගෙන ගියොත් කරත්ත සද්දේ වගේ. තල්ලු කරන් ගියත් සද්දේ වටපිට බලල බයිසිකල් ඒක ගත්තා කරට ටික දුරක් උස්සගෙන යන්න. ඒත් හෙමින් අඩි තියල වැඩි දුර යන්න ලැබුනේ නැහැ.

"මොකද පුතේ බයිසිකල් ඒක කරේ තියාගෙන."


ඈ... අම්මා ලිඳ ළඟ.


"ඕක තමා වේලාසනින් පාඩම් කරන්න කියල කාමරේට වැදුනේ. දැන් තියනවා බයිසිකල් ඒක බිමින්. හ්ම්..හ්ම්...  යනවා යනවා ගිහින් 12 කලින් ගෙදර එන්න ඕනේ නැත්නම් දොර අරින්නේ නැහැ රෑට" කියල බොරු සද්දයකුත් දැම්මා.


භාධක ජයගෙන එතනට යද්දී කට්ටිය බලං හිටියේ මං පරක්කු නිසා.සෙනග ගොඩේ ඉස්සරහටම ගිහිංඉන්න බෑන්ඩ් එකේ හැමෝම හොඳ හැටි බලාගෙන අයෙත් හිටපු තැනටම ආවා.වටේම ඉන්න හැමෝම නටනවා.ඒත් මම මිට කලින් ගෙදර කවුරුවත් නැති වුනාම දොර වහන නැටුවට මෙහෙම කවදාවත් නටල නැහැ. අඳුම් ඇඳන් ඉන්න පිරිසක් මැද්දේ නිරුවතින් සිටීමත් නිරුවතින් ඉන්න පිරිසක් මැද ඇඳුම් ඇඳන් සිටීමත් හාස්‍යට ලක්වීමක් වගේ නටන පිරිසක් මැද නටන්නේ නැතිව බලාගෙන සිටීමත් හාස්‍යට ලක්වෙන ඒක නවත්වන්නත් බැහැ.වට පිට බලල ගමේ කිසිම කෙනෙක් පෙන්න නැති නිසා ජැමෙයිකාවේ ඉඳල ආපු කොල්ලෙක් වගේ එකෙක් නටන දිහා බලං ඉඳල මමත් අතපය දිග ඇරලා හොඳට නැටුවා.ඒත්  විභාගෙන් පස්සේ පාරේ යද්දී ගමේ කොල්ලෝ  එදා මම නටපු විදිය නටල පෙන්වනවා විලි ලෑජ්ජාවේ බැහැ.එදා දැක්කේ නෑ කියල හිතුවට ගමම  දැකල.විභාගෙන් පස්සේ කොළඹ ආවා අයෙත් ගමේ යද්දී ඒ දේ හැමෝටම අමතක වෙලාම ගිහිං.

~~අසර්~~