කරාටේ ධම්මික රටට හදුන්වාදුන් 7 වසරේ කරාටේ පන්තිය 2 කොටස.(අවසානය)

                              
දෙනෝ දහසක් දෙනා බලන් ඉන්න තැනකදී අපි පැරදුනේ හිතන්නවත් අවස්ථාවක් නොදී.අපි ඔවුන්ට ලැබුණු තෑග්ග හොරෙන් ගත්තා.ඒ සියලු විස්තරේ  මෙතනට ගිහින් බලන්න..
                                            
                                          
                                             අලුත් පාසල් වාරයේ ආරම්භ මුල් දවස හැමදාම වගේ වැඩ ගොඩයි.මාසයක් පුරා එකතුවුණු කුණු රොඩු එකතු කිරීම ඩේස් බංකු පිරිසිදු කිරීම.මකුණු දැල් ගැලවීම් වගේ දේවල්.ඩේස් පුටු හොයන්න අපිට වැඩි මහන්සියක් වෙන්න තිබුනේ නැහැ මොකද සාමාන්යෙන් ලොකු පන්තිවල අයියලා වාරෙ පලවෙනි දවසේ එන්නේ නැහැ.ඉතින් අපි එයාලගේ හොඳ ඩේස් එකක් වගේ අරන් අපේ පන්තියට එන්නේ ඉල්ලපු වෙලාවක දෙන්න හිතාගෙන.එහෙම අරන් එන ඒවා බ්ලේඩ් එකෙන් හූරලා වෝටර් කලස් වලින් වතුර නැතිව පාට කරන්නේ අලුත් වාරෙ පන්තිය ලස්සන තියාගන්න  ඕනේ නිසා.අපේ දේවල් අපි හොයාගෙන අනිත් ළමයි ඒවා පිරිසිදු කරන දීහා බලන් ඉද්දි අපිට හරි ජොලි.තව පිරිසක් සෑම පාසලකට උරුම වෙලා තිබෙන පරවී කරදරේ නිසා ඩේස්වල තියෙන පරෙවි බෙටි හෝදන්න ටැප් පේලියට අරන් එනවා.අපි වගේ සරළ ක්‍රමයක් අනුගමනය කලානම් මේ කාටවත් මේ විදියට දුකක්  නැහැ.එත් අපි ඒ දේ කාටවත් කියාදෙන්න ගියෙත් නැ.එක දිගට තියෙන ටැප් 4 පේලියට ඩේස් පුටු සෝදද්දී කානුව දිගේ වතුර බැහැගෙන යන්නේ  පොඩි දොළක් වගේ.දියවුණු පරවී බෙටි,දුවිළි,මකුණු දැල්, සහා ගැහැණු ළමයින්ට  අප්‍රිය හිතුනම ගහන කෙළ හොටු  මේ සේරම යන්නේ ඒ කානුව දිගේ.


6 වසරේ මල්ලිලා කරන සිඟිති වැඩ වලට අපි කල අළුගුත්තේරු කම් නිසා  අපිත් සිඟිති වින්දනයක් ලැබුවා.කොළ කෑලි වලින් බෝට්ටු හදල කානුව දිගේ  පා කරද්දී සතුරු හමුදාවලින්  ලැබෙන ප්‍රහාර විදියට අපි ගල් ගැහුවේ ඒ බෝට්ටු යට යන විදියට.අපිට රවන අපි ගැන කේලම් කියන ගෑණු ළමයි එතනින් යද්දී වතුරට ගල් ගැහුවේ කුණු ජරා වතුරෙන් නෑවෙන්න.හිතේ තියෙන කේන්තිය පිට කරන්න වෙනත් විදියක් තිබුනේ නැහැ.අපි 5 දෙනෙක් එක්ක වටේම ඉන්න හැමෝටම අඩාන් තේට්ටම් කරද්දී කි දෙනෙක් නම් අපිට හිතින් සාප කරන්න ඇතිද?එත් අපිට ඒ සෑම දෙයකින්ම ලැබුනේ ලොකු වින්දනයක්. ඒ විදියට ඉන්න අතරේදී අපේ සාම්ප්‍රදායක සතුරා එහා පන්තියේ බාල්දියාලගේ 3 දෙනෙක් අපි ඉන්න තැනින් කොහේ හෝ යන්න එනවිත්තිය පෙනුනා.මේ කානුව හරහා ගියපු ගොඩක් දෙනෙක්ට කල ඒ කුණු වතුරෙන් නෑවීම මේ සහෝදරුන්ටත් කරනවද කියල කතා කරද්දී අපි ඒ අදහස අත් ඇරියේ මොනවා වුනාත් අපේ 5 ක් උන්ගේ 3 ක් නිසා.සතුරා වුනත් සටනේදී සාධාරණය වෙන්න ඕන නිසයි.


ඒ ආපු පිරිස යන්නේ වෙන කොහෙවත් නෙවෙයි අපි ඉන්න දිහාවටයි. ඒ එන්නේ මොනවටද කියල අපි දන්නවා.


"කෝ අපේ තෑග්ග මොකද එකට කලේ.උඹලගෙ එකෙක් ඒක ගත්තේ.  කවුද හොරකන් කලේ."
"ඒ තෑග්ග ලැබුනේ නිවාඩු දුන්න දවසෙනෙ.ඇයි අද අපෙන් ඉල්ලන්නේ?. අපි දන්නේ කොහොමද උඹලගේ තෑග්ග"
"එදා තමයි ඒක අපෙන් උඹලා හොරන් ගත්තේ.දැම්ම දියන් නැත්තනම් ප්‍රින්සිපල්ට කියනවා."


උන්ගේ 3 දෙනෙක් අපේ 5ක් හිටියත් උන් බය නැහැ.කටු වැහෙන්න මස් පිරිලා තියෙන මේ තුන් දෙනා අපි පස් දෙනාටම පත බෑවෙන්නම ගහන්න වැඩි අමාරුවක් නැහැ.කඳ බඩ තියෙන සුරංගත් කිසි විශ්වාසයක් කරන්න බැරි ඒකා.අර වගේ තරඟයකදී කඹයක් අතරිවිද නැත්නම්.අනිත් 3 දෙනාම මම වගේම "අම්බලන්ගොඩ මපට් වගේ." අනිත් ඒක මුහුද සැර වෙලාවට ඔරු පදින්නත් හොඳ නැහැ නේ.වැරදිලාවත් මේ දේ ගැන කාට හරි පැමිණිලි කලොත් අපේ පැත්තටමයි වැරැද්ද එන්නේ.කරන දෙයක් අතින් පයින් නැතුව ඔලුවෙන් කරන්න මම හිතා ගත්තා.එත් අපිත් ඒක ඉන්න ධම්මික යන්නෙම උන් එක්ක පැටලෙන්න.මෙතෙක් කාලයක් එහා පන්තියත් එක්ක පැටලුනේ මේ ධම්මික නිසා.

                                              
ධම්මික කියන්නේ උපන්ගෙයි මෝඩයා.96 ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායම ලෝක කුසලානේ දිනපු අලුත ක්‍රිකර්ට් භිෂණයක් ඇති වෙලා තිබුණු කාලේ පුරන් වු කුඹුරක, රබර් ඉඩමක, ලංගම බස් විතරක් යන පාරක, පොඩි තැනිතලාවක වගේ හැම තැනකම ක්‍රිකර්ට් සෙල්ලම් කළා.මේ මෝඩ ධම්මිකත් පොඩි දොළක් අයිනේ තියෙන පිට්ටනියේ හැමදාම සෙල්ලම් කලේ ඊළඟ මහා කුසලානෙට ලංකාවේ ටීම් එකත් එක්ක සෙල්ලම් කරන්න කියල හිතා ගෙන.ඒ නිසා ජාත්‍යන්තර නීති අකුරටම පිලි පැද්දා.එදා මමත් ධම්මිකගේ තැනට ගියේ වෙනසකටත් එක්ක අලුත් පිටියක වෙනස විඳ ගන්න.විකට් කුරු උඩ තියන බෙල්ස් නැති දවසක හතර වටේ බලල හීන් සැරේ දොලට බැස්සේ බෙල්ස් කෑලි දෙකක් ගේනවා කියලා.ටික වෙලාවකින් වතුර නැතුව දඟලන "දොළ කොරලි" පැටවූ දෙන්නෙක් හෙනාවේ ලාඩප්ප කෝටු වලින් හදපු  විකට් කූරු අතරේ බෙල්ස් විදියට රඳවන්න.මාළු පැටවූ කූරු අතරෙන් වැටෙන්නේ නැතිව රඳවන්න තොප්පි කටුත් පවිච්චිකලා.ටික වෙලාවකින් තඩි නිල මැස්සෝ විකට් කූරු වට කර ගෙන.විකට් කුඋරක් දෙකක් විතර ඇති.පිලී ගඳත් ඉවසන්න බැහැ.හවස් වෙද්දී අපිට දැනුනේ ශාන්ත ජෝන් මාළු කඩේ  ඉන්නවා වගේ හැඟීමක්.මේ වගේ දහ දුරා වැඩ කලත්  ඔහුගේ පියා විදුහල්පති කෙනෙක්.


මේ විදියට ටිකක් කතාව ගලාගෙන යද්දී  මම මිත්‍රත්වයේ දෑත දික් කරද්දී මගේ අත ඇදාල දාල ධම්මික වෛරය පතුරවන වචනමයි කියන්නේ.


ඒ තෑග්ග තිබුණු විදියට අයෙත් දුන්නේ නැත්නම්නේ බලාගන්නේ.
"ඇයි උඹල අපිට මොනවා කරන්නද ?දෙනවා දැනගනින් උඹල තුන් දෙනාටම උළු පට්ටලේ ගෙදර නවතින්න ."


මගේ දකුණු කකුලේ මේස් එකත් එක්ක සිතල වෙනවා වගේ දැනුනා.ගස් හරස් අතට කැරකිලා තියෙනවාගේ.ගෑණු ළමයි අතින් කට තදකරගෙන අපේ පැත්ත බලාගෙන එහෙ මෙහෙ යනවා දැක්කා.අලුතෙන් දුන්නු නිල ඇඳුම ඇඳන් ආපු සුරංගගේ  ෂර්ට් එකේ තැනින් තැන සුදු පැල්ලම්  අනිත් හැම තැනකම චොකලට් පාටයි.හැම දෙයක්ම එකින් ඒක මම ගලපන්න වුනා.ඒ දේවල් ගැන කල්පනා කරද්දී මතක් වුනේ ධම්මික කියපු උළු පට්ටලේ කතාවත් එක්ක උන් 3 දෙනා අපිට ගහල ගිහිල්ල.ධම්මිකගේ නහයෙන් ලේ එනවා.ලේ එනවා දැකපු වුන් දුවලා.කෙළ හොටුත් එක්ක පරවී බෙටි ගලාගෙන  යන වතුරේන් කෙල්ලෝ නාවපු මම  ඒක කකුලක් කාණුවේ දාගෙන දිය බුං කෙලිනවා.ධම්මිකගේ නහයෙන් ලේ ආවට ඒ ඇවිත් තිබුනේ නිවාඩු කාලේ වුනු සිදුවීමක තුවාලයක් අලුත් වෙලා.මම ඒ වෙද්දීත් හිටියේ බිම වැටිලා.


මේ අවනම්ම්බුව වෙන වෙලාවේ අපේ වටේ ගොඩාක් දෙනෙක් හිටියා.ගුටි කෑවට වඩා තිබුනු ඇඳුම් වල මඩ හොදන්න  ටැප් පේලියට යන්න ලැජ්ජාවකින් හිටියේ.අමාරුවෙන් හෝදගෙන අපේ පන්තියට යද්දී හැම දේම පන්තියට ආරංචියි.මෙච්චර වෙලා කට පියාගෙන ලේ පිහදාපු ධම්මික කතා කළා.අපි හැම දාම මුන්ගෙන් ගුටි කනවා මුන් නිසා සර්ලාගෙන් බැනුම් අහනවා.මේහෙම හිටියොත් හැම දාම ගුටි කන්න වෙන්නේ.මොනවා හරි දෙයක් කරන්න ඕනේ.ධම්මිකගේ තියෙන කේන්තියට බෙල්ල  තියෙන නහරෙත් ලොකු වෙලා.හැමෝටම ඕනේ වැඩක් දෙන්න තමයි එත් කොහොමද කරන්නේ.


"හරි අපි මෙහෙම කරමු.ඊළඟ නිවාඩු දෙන දවසට අපි මුන්ට රිටන් එක දෙමු".එදාටත් ඉතින් මෙහෙම ගුටි කන්න වෙන්නේ.අපි ගුටි කන්න තවත් හේතුවක් වලියකදී එහා පන්තියේ හැමෝම ආවත් අපේ පන්තියෙන් කොල්ලෝ එන්නේ ටික දෙනයි ඉතින් ඔවුන්ගේ පිරිස් බලය වැඩි හා භුමි වාසි නිසා වැඩි පුර ආවාසිය අපිට.


"නෑ එහෙම නෙවෙයි අගෝස්තු නිවාඩුවට තව මාස 4ක් තියෙනවා නේ එතකන් අපිට පුරුදු වෙන්න පුළුවන්".මේ පුරුදු වෙන්න විදිය විස්තර කරන හදන්නේ.සියල්ලන්ම ඒ දේ දැන ගන්න කැමැත්තෙන් හිටියේ.ඒ හැමෝගේම බලාපොරොත්තු වුන විදියට අලුත් විස්තරේ ධම්මික විස්තර කරන පටන් ගත්තා.


අපි යමු කරාටි පංති.මේ මාස හතර  හොඳට ඉගනගෙන අන්තිම දවසට රිටන්  එක දෙමු.නිවාඩුවෙන් පස්සේ  මුන්ට අමතක වෙලා යාවි.අපිව සනසන්නත් එක්ක ධම්මික කිවුවේ.තෑග්ග මතක්  වුනානම් අපි ගහපු එක අමතක වෙන්නේ නැහැ කියල අපට මතක් වුනේ නැ..

                                          
ඉස්කෝලේ කිට්ටුව තිබුන සමිති ශාලාවේ ඒ පංතියට අපි ගියේ තවත් පිරිසකගෙන් පළිගැනීමේ චේතනාවෙන්.ඒත් අපිව ඒ පංතියට ඇතුල් කරගත්තේ නැහැ.ඒ වෙද්දී අපේ වයස මදි කම නිසා.එත් කරාටි මාස්ටර් ගේ ගෝලයෙක් වුනු සුදත් මාස්ටර්ගේ කරාටේ ජුනිය පංතියට ඇතුල් වෙන්න පුළුවන් වුනා.ඒ පන්තියේ ගොඩාක් දෙනා වයස අඩු ළමයි.පලවෙනි දවස නොමිලේ නිසා අපිත් ඒ පංතියට යන්න දෙපාරක් හිතුවේ නැ.සුදත් සර් ගේ පොඩි දේශනයක් නිසා අපි පොඩ්ඩක් බය වෙලා හිටියේ.සටන් කලාව හදාරන්නේ ඉවසීම වැඩි කරන්න ඒවගේම තමන්ගේ ආත්ම ආරක්ෂාවට.කෙනෙක් එක්ක රණ්ඩු කරන්න හිතාගෙන මේ දේවල් හදාරන්න එපා.එහෙම හිතන කෙනෙක් ඉන්නවනම් ආයෙත් එන්නත් එපා.අපිටනම් හිතුනේ ඒ කිවුවේ අපිටමයි කියලා.චිනේ කරටි මාස්ටර්ලට භාවනා ක්‍රම මගින් අනුන්ගේ හිත් කියවන්න පුළුවන් වගේ අපි බය වුනා අපේ හිත් කියවලදෝ කියල.


ගෙදරට හොරෙන් ටියුෂන් යනවා නොකිය ඉස්කෝලෙම මග හැරුණු පාඩම් අල්ලගන්න හවස පන්ති දැම්මා කියල හැම සතියකම දවසක් ගෙදරින් පනින්න අපිට පුළුවන් වුනා.ටියුෂන් යනවනම් සල්ලි කියාක්වත් වැඩියෙන් ගන්න තිබුනා එත් අපි ඒ දේ කලේ නැහැ.ටියුෂන් පන්තියේදී කරන පාඩම් වැඩ මොනවද කියල අම්මා පොත් බලන නිසා වැඩේ පාඩු වුනාත් අපි ඉස්කෝලේ පංතිය පාවා දුන්නා.ඉන්ටවල් එකට කන්න දෙන සල්ලි බස් එකේ යන්න දුන්නු සල්ලි.එහෙං මෙහෙන් එකතු කරලා කරාටි පංතියේ මාසික කුලිය විදියට  එකතු කරගන්න පුළුවන් වුනා.


පාන්, බනිස්, මාළුපාන්, ජෑම් පාන්, කනඑක නැවැත්තුවා.සමපෝෂ, මුන් ඇට, බතල, වගේ ශක්ති ජනක කෑම අම්මගෙන් ඉල්ලගෙන කෑවා.අප්පිරියාවෙන් වුනාත් උදෙන්ම බිත්තරයක් බොන්න පුරුදු වුනේ අපේ ඇඟේ ශක්තිය වැඩි කරගන්න.කිලෝ 10 හාල් උරෙකට වැලි පුරවල ගහක අත්තක එල්ලුවේ  හැම උදේම වැලි කොට්ටෙට තඩි බාන්න.කිරි ගේන හට්ටි දෙකකට  සිමෙන්ති පුරවලා ඒ දෙක හරහා පොල්ලක් දාල හැම හවසකම  ඉස්සුවේ අත් දෙකේ ශක්තිය වැඩි කරන්න.බිමට පහත් වුනු අත්තක එල්ලිලා කර හත ගැහුවා.මේ සේරම කලේ චමිල්ගේ පන්තියෙන් පළිගන්න.සමහර උන්ගේ කාමරවල කපරාරුව තැනින් තැන ගලවිලලු බිත්තියට ගහලාම.(ඒවානම් බොරු කතා)


එදා 7 වසර විතරක් ගෙදර යැවුවේ පරක්කු වෙලා.වසෙරේ හැම ළමයෙකුටම තිබුණු විශේෂ රැස්විමක් නිසා.ඉස්කෝලේ ඉඳල බස් ඒක තියෙන හංදියට යන්න ටිකක් දුර යන්න වෙනවා.හැමදාම ඉන්න අපේ 8ක විතර සෙට් ඒකක්. ගල් ගැලවෙච්ච පාරේ තිබුණු තාර ගල්වලට පයින් ගහාන ගමන් ඇවිදින්නේ.ඒ එක්කම ධම්මික හැමදාව වගේ බොරු වීරක්‍රියා කතා අපිට මහන්සිය නැතිවෙන අතුරු පසක් වගේ.අපි යන පාරේ තව කොල්ලෝ ටික දෙනෙක් හිටියා  ටිකක් කිට්ටු වෙද්දී අපි දැක්කේ වෙනත් ඉස්කෝලෙක අපේ සෙනසුරාද ගණන් පංතියට එන ටික දෙනා කියල.මුන් එක්කත් ධම්මික නිකන් ඉන්න බැරුව රණ්ඩුවකට පැටලිලා තියෙන්නේ.එත් මේ අපේ ගම වගේ හංදිය අහල පහල ඉන්නේ ඔක්කොම අපේ යාළුවො ඉතින් මොකටද බය වෙන්නේ.සෙනසුරාද පන්තියේදී අපිට එහෙම හිතුනා.


 ප්‍රසන්න කතා වුනේ අද මුන් එක්ක කොක්කක් දාගන්න.උපන් ගෙයි මොඩයා වෙච්ච ධම්මික වැඩේ ස්තීර කලා.සිමෙන්ති මුට්ටි උස්සල බිත්තර බිලා කරාටි පංතියේ කියා දුන්නු ශිල්ප අගෝස්තු නිවාඩුවට කලින් රිහසල් එකක් විදියට කරන්න උත්සහ කළා.අපි කාපු කෑමේ තිබුණු පිෂ්ඨය ප්‍රෝටීන් වගේම අත පයේ හයි හත්තිය ගැන අපිටම තේරුම් ගන්න හොඳ අවස්ථාවක්.වැරදි අඩු පාඩු වුනොත් ඉතින් ඒවත් නිවැරදි කරගෙන අපේ ඉලක්කයට යන්න අපි අදහස් කලේ.උන්ගේ ඉන්න පිරිස වැඩි වුනාත් අපේ ශිල්ප හොඳටම වැඩි කියල අපි දන්නවා.එත් අපි කොච්චර ශක්තිවන්ත වුනත් සටනකදී සතුරාට අපි දුරුවලයි කියල පෙන්නන්න ඕනේ.නැත්නම් ඔවුනුත් තවත් දියුණු වෙනවා.

                                                
වචන ඒක දෙක උච්ච ස්වර වලින් ඇහෙනවා .කොලර් වලින් අල්ලලා ඇඹරීම වගේ දේවල් සිද්ද වුනා.මටනම් එකක්වත් ගැහුවේ නැහැ. කොලර් එකෙන් අල්ලාගෙන  හිටපු කෙනා දණහිස නැවුවා විතරයි.ඒ එක්කම මම බිම වාඩි වෙලා බොඳ වුනු ඇස් දෙකෙන් සිදු වෙන සියල්ල බලාන හිටියේ.8 ක් විතර හිටපු අපේ සෙට් එකේ මමත් එක්ක 5 දෙනයි පෙන්න හිටියේ 4 දෙනෙක් තවම ගුටි කෙලියේ.තුන් දෙනෙක් පේන්නවත් නෑ.12 ක් විතර එහා ඉස්කෝලේ උන් ටික අපේ 4 දෙනෙක්ට ගහනවා මට කියල කරන්න දෙයක් තිබුනේ නැ බඩ කොර වෙලා.පහුගිය ටිකේ කාපු ආරිය සිංහල කෑම නිසා ගහ ගැනිල්ලා කෙසේ වෙතත් හොඳට ගුටි කෑම ශක්තිය තිබුනා.ධම්මික තවමත් සටනේ.


හිටපු ගමන් අපේ පිරිස වැඩි වුන්නා උන්ගේ එකාට අපේ 3ක් වගේ අනුපාතකයට වටකරලා ගැහුවේ.අපේ හිටපු තුන් දෙනා අතුරුදහන් වුන විදියට උන්ගේ එකා දෙන්නා හොයාගන්න බැරි වුනා.සියල්ල ඉවර වෙද්දී ගුරුවරු එක්කෙනා දෙන්නත් අපි ඉන්න තැනට ඇවිල්ලා. ඒ වෙද්දී මම කෙලින් වෙලා හිටියේ.හිතේ කලබලේ අඩු වෙද්දී ආපු කොල්ලෝ දිහා බැලුවා.කිසිදෙයක් හිතාගන්න බැරි වුනා අඩන්නද  දුවන්නද කියල මතක් වුනේ නැ.ඒ ඇවිත් තිබුනේ එහා පංතියේ චමිල්ලා.අපි කරාටි පංති යන ඒක නැවැත්තුවා.වැලි කොට්ට උස්සන ඒක උදේට උදේට බිත්තර බොන පුරුද්ද නැවතුනා.වෙනද වගේ ජෑම් පාන් කිඹුලා බනිස් කන්න පටන් ගත්තා.

                                         


කාලයක් යද්දී අපි හොඳ යාලුවෝ විදියට හිටියා. 10 වසරේදී රා මුට්ටියට ගල් ගහන වෙලාවෙත් අපිත් එක්ක ඉඳපු කිතුල් ගහට වැඳන් හිටියෙත් එහා පංතියේ හිටපු  තුසිත.ධම්මික අද ගුරුවරයෙකි.චමිල් වියාපරිකයෙක්


සතුරෙකුගෙන් පළිගන්න හොඳම විදිය තමයි ඒ සතුරා අසරණ වුනු ආවස්තාවකදී ඔහුට උදවු කිරීම.අතින් පයින් පළිගැනීමට වඩා ඒ දේ වේදනාකාරී අපිත් ඒ වේදනාව වින්දා.අත්දැකීමෙන් කියන්නේ.


සැ/යු. කතාව කියවද්දී මා ගැන ඇඳුනු චිත්‍රය වැරදියි. මම දැන් කිසි කෙනෙකුට කරදරයක් නැති මගේ පාඩුවේ ඉන්න කෙනෙකි.පාසල් කාලේ සිදු කරපු ඇතැම් දේවල් ගැන තවමත් පසුතැවෙමි.


උළු පට්ටලේ ගෙදර යනු කැඩුම් බිඳුම් වලට ප්‍රතිකාර කරන ස්ථානයකි


~~අසර්~~