සිගන්නෙක් සමඟ රැයක් ...!!

                         



"එහෙනම් ඔයාල දෙන්නයි අලුත් කෙනයි ගියහම ඇති වෙයි නේද" ?


ඒ අපේ බොස් මගේ නම සඳහන් කරලා මාත් එක්ක නෙට්වර්ක් කරන ඒ ආයතනේ පරණ දෙන්නට කියනවා ඇහුනා.අද අපිට මීගමු පැත්තේ කොම්පැනි එකකට නෙට්වර්ක් කරන්න යන්න ඔක්කොම සුදානම්. මාවත්  එක්කගෙන් යන්නේ.මං මේ ආයතනයට බැඳුනු අලුත ඉතින් එහෙම උනාම පොඩි ළමය වෙච්ච අපි කඩේ යන්න වෙනවා.වැඩට ගියපු පළවෙනි දවසෙම රස්සාවකට ගියාම වෙන කරදර.කැපිලි එපා වෙන විදියට පරණ සේවකයන්ගෙන් අහන්න වෙන අවලාද මේ හැම දෙයක්ම ජිවිතේ මට වඩා අත්දැකීම් තියෙන අපේ තාත්ත කියල දුන්නා.ඉතින් මට මේ කරදර කිසි දෙයක් වැඩිය හිතට ගත්තේ නැ.තාත්තා කියපු හැම දෙයක්ම නිතරම මගේ ඔලුව වටේ කම්පනය වෙන නිසා.එත් මං මේ ආවේ වැඩ ඉගන ගන්න.ඉතින් මොන දුක විඳලා හරි.කොම්පුටර් වලට සම්බන්ධ හැම දෙයක්ම ඉගන ගන්න ඕනේ කියල මට නිතරම හිතුනා.


පැය දෙකක ගමනකින් පස්සේ අපි අපේ ගමනාන්තය වෙත ලංවුනා.අද වැඩේ කරන්නේ සුගත්,දමිත් සහ අසරණය නොහොත් මම.අපිව ගෙනත් දාපු වාහනේ අපිව දාල  යන්න ගියා.අපිට පැය 4,5,ක වැඩක් තියෙන්නේ ඒත් අපිට වැඩිවෙලා කරන්න දුන්නේ නැහැ ඒ ආයතනයේ ලොක්කා.අපි බිත්ති කඩද්දි,එහා මෙහා යද්දී එයාලට කරදරි ලු.ඉතින් අපි අකමැත්තෙන් වුනත් ඉන්න සිද්ද වුනා එයාල වැඩ ඉවර වෙලා යනකන්.අපි වාහනෙන් බහිද්දී ඔෆිස් එකේ හිටපු තරුණ  ගැහැණු ළමයි අපි දිහා බැලුවේ ඇස් කොනේන් ළඟම ඉන්න යාලුවටත් නොපෙනෙන්න.මිනිස් සිත වෙනස් වෙන්න තප්පරයක්වත් යන්නෑ කියල මට එදානම ඇත්තටම හිතුන.අපි දිහා  ඇස් කොනෙන් බලපු ඒ ගැහැණු ළමයි අපිට ඔරවන්න පටන් ගත්තා.ඇසිල්ලකින් එයාල වෙනස් වුනු හේතුව මොකක්ද කියල කල්පනා කරද්දී මට මතක් උනා මගේ අතේ තියෙන්නේ මොනවද මේ කියල.වයර් රෝල්,මිටියක් බට කැලි සහ නෙට්වර්ක් එකකට වුවමන කරන ගොඩක් දේවල් මං ළඟ තිබුනා.එහෙම "නාට්ටාමි" කෙනෙක් වගේ කොල්ලොන්ට තරුණ කෙල්ලෝ කැමති නැහැ නේ.වාහනෙන් බැස්සේ කොල්ලෙක් වගේ එත් මගේ ලග තිබුණු අනන් මනම් ජාති නිසා.සුරූපී මුහුණෙන් මවපු ඒ සිනහව ඇසිල්ලකින් විරූපී   එරවිල්ලක් බවට පත් වුනා.මේ වගේ දෙයක් මග ජිවිතේ වුනු පළවෙනි දවස නෙවෙයි.එත් හිතට මොනවද වුනා වගේ.ඒ හිතේ අමාරුවෙන් කල්පනා කරනගමන් පඩිපෙලක් නගිද්දී කකුල පැටලිලා පඩිපෙළ උඩ වැටුනු වෙලේ අපිත් එක්ක හිනා වුනු ගැහැණු ළමයි දෙනෙක් අතින් කට වහගෙන පිටිපස්ස බල බල ගියේ මොන  මොනවද කියමින්.


අපේ බොස් කියපු විදියට .සුගත් සහ දමිත් ගේ සහයෝගෙන්   අපි  තුන්දෙනාම එකතුවෙලා වැඩේ ඉවර කරද්දී පාන්දර 1.00 විතර වෙලා.අපි ආපු වාහනේ  අපි බැස්ස ගමන්ම කොළොඹ ගියා.මේ මහා රෑ ඉන්න තැනක් නැහැ කොහෙවත් නවතින්න කියල වැඩිපුර සල්ලි දුන්නෙත් නැහැ ප්‍රශ්න ගොඩක්. තිබුනේ එක විසඳුමයි දැන්ම කොළොඹ  යනන බස්  එකක නගින්න. ගෙනාපු බඩු එහෙම තියල අපි තුන්දෙනාම බස් එකේ කොළඹ ආවා. 


මං ඒ කාලෙ නැවතිලා හිටියේ රාගම කිට්ටුව.අනෙත් දෙන්නත් වෙනම පැත්තක.මහාබාගේ ලගින්  බස්  එකෙන් බහිනකොට උදේ 2.45 වගේ එතනින් ටික දුරක් සුගත් එක්ක ගිහෙල්ලා  එතන හන්දියෙන් එයාගේ ගෙදරට හැරුනා.එතන ඉඳල මං ඉන්න තැනට ටිකක් දුරයි පාරේ බස් නැහැ වීල් එකක යනන තරම් පඩියක් ඒකාලේ නැ.රස්සාවල්  කරන එක මේ තරම් අමාරුද? කඩවත පැත්තට යන වැන් කාර්.මාව පහුකරන් ගියේ  උඹට හොඳ වැඩේ ඔහොම කටු කපන්  ටික කාලයක් යනකන් කියන්නාක් වගේ.කරන්න තියෙන්නේ එළිය වැටෙනකන්  මඟ නැවතිලා යන්න.මග කිවුවට කොහෙ නවතින්නද කාටවත් පොදු ස්ථානය වෙච්ච බස් නවතුන්පොල මගේ නවතන්පළ කරගත්තා.


එදා අමාවක දවසක්ද කොහෙද වටේටම කරුවලයි පාරේ තැනින් තැන විතරයි බල්බ් තියෙන්නේ ඒවායිනුත් සමහරක් වැඩ නැහැ.වැස්සක් වැහැල පැවුවා විතරයි.දැන් උදේ 3 විතර වෙලා පළාතම  සීතලයි.පලගටියන්ගේ සද්දේ වවුලෝන් ගස්වල එල්ලෙද්දී එන ඒ හඬ හැමෝටම කරදරයක් වෙන කරදර කාර පරපෝෂිතය වන මදුරුවාගේ කොඳුරලා කියන සින්දුව එදා දවස මහා පාළු භයානක රැයක් කරා.දවල් දවසෙම වැඩ කරලා මහන්සියි බඩගිනි,නිදිමතයි,ඉන්නෙත්  පාළු ගඳගහන අපිරිසිදු බස් නවතුන්පොලක මට එවෙලේ කළ හැක්කේ එකම දෙයයි.කවුරුත් වැඩිවෙන අපිරිසිදු ඒ ලෑල්ල මත ඇලවීම පමණයි.බඩගින්න හා මහන්සියත් එක්ක තිබුණු කේඩරි ගතිය නිසාම නිදාගන්න  එක හිතපු තරම් අමාරුවක් උනේ නැ.


ලොකු ලොරියක හෝන් සද්දෙන්   මං ගැස්සිලා අහරෙනවිට පොඩ්ඩක් එළිය  වැටිලා.එක සැරේම ඇස් අරින්න කම්මැලි කම නිසාම ටිකක් සාමාන්‍ය තත්වෙට එනකොට මට ඇහුනා ඉස්කෝලේ යන ගනු ළමයි 5-6 ක් වගේ වටවෙලා මගේ පැත්ත බල බල අනිත් මාව පෙන්නලා  මොන මොනවද කියවනවා.මගේ ඇඟ ආයෙත් සීතල  උනා මොන විලි ලැජ්ජාවක් ද මේ.මං දකින්නේ හීනයක්ද?.උදෙන්ම ඉස්කෝලේ යන ළමයි ඇවිල්ලා  බස් හෝල්ට් එක වටේ එහා මෙහා යනගමන්  වැඩි දෙනාගේ ඇහැ ගියේ මගේ කකුල් දෙක පැත්තට රෑ කවුරුවත් මගේ කලිසමවත් ගලවගෙනත් ගිහිල්ලද ? මං නිදාගෙන ඉන්න වෙලාවේ මොනවහරි දෙයක් සිද්ද වෙලා වගේ මට දැනුනා.එතන උන්නු හැමෝටම හොරෙන් ඇස් වල කබ කඩලා  හෙමිහිට බැලුවා මගේ කකුල් දෙක දිහා. මං දැක්ක දෙයෙන්  මං ඉබේම එතනින් නගිටුනා.මොකක්ද මේ වෙන්න යන්නේ මගේ කකුල් දෙක පැත්තෙට කකුල් දාගෙන මං නිදාගෙන උන්නු ඒ ලෑල්ලේ මුණ පුරා වැවුණු මහා ඝන රැවුල,වලස් තොප්පියක් වගේ අවුල් උනු කොන්ඩේ,ගෝනියක් වගේ ඇඳුමක් ඇඳගත්තු කකුල් දෙකෙන්  ඕජස් ගලන සිඟන මිනිහෙක් හොඳටම නිදි.මුළු රෑ පුරා  මං නිදාගෙන තියෙන්නේ මේ මනුස්සයත් එක්කද.මං දැන් කොහොමද මෙතනින් එලියට යන්නේ කලිසමක් ඇඳන්?.



"ඩෙක්ස් ෂුස් දාගෙනත් ඇවිල්ලා අලුත් කෙනෙක්ද"?
 "කලින් මෙතන එක්කනයි හිටියේ දැන් දෙන්නෙක්ම ඉන්නවනේ"  


එතන හිටපු කට කැඩිච්ච කෙල්ලෙක් කියනවා ඇහුනා.ඉස්කෝලේ යන ටිකක් ලොකු පන්තිවල  ගැහැණු ළමයි ගොඩක් එකතුවෙලා කියපු ඒ කතා මට යන්තම් වගේ ඇහුනෙ... ඒ කාලේ  වෙද්දී මාත් ඉස්කෝලෙන් අස්වුණා විතරයි.මගෙයි ඒ කෙල්ලෝ ටිකගෙයි වයස එච්චර ලොකු වෙනසක් නැතුව ඇති.කල යුත්තේ පුළුවන් තරම් ඉක්මනින් මෙතනින් පිට වෙලා යන්න.මගේ කලිසම් සාක්කුවේ තිබුණු ලේන්සුවෙන් කට දෙපැත්තයි ඇස් දෙකයි පිහදාගෙන ධෛර්ය හිතට අරගෙන එලියට එනවත් එක්කම තව කෙල්ලෙක් කියනවා "මේ ඔයාගේ අයියද ?"  මට කියන්න කිසිම දෙයක් නෑ පුදුම ලැජ්ජාවක් හිතුනේ.මං බස් එකක් එනකන් හිටියොත් තව තව දේවල් අහගන්න වෙන නිසා මං ඇවිදගෙන  ටික දුරක් ගිහිල්ලා බස් එකක නැග්ගා. එත් මට එක දෙයක් නිසා සතුටුයි එතන හිටපු කිසිම කොල්ලෙක් මට මොනවත් කිවුවේ නැහැ.     



එදා  හවසම  මට උණ හදුනා...!