මම හෙට බඳිනවා. තවත් ආදර කථාවක්..

පොඩි කතාවක්

                                    එදා සඳුදා උදෙන්ම වැඩට ගියේ දවස් දෙකක නිවාඩුවකට පස්සේ.මටනම් සඳුදා දවසේ විශේෂයක් තිබුනේ වෙනදට ලැබෙන පාප්ප වගේ අඩු සීනි වැඩි වතුරත් එක්ක දෙන කිරි තේ ඒක වෙනුවට සම්පුර්ණ යොදය සහිත කිරි වීදුරුවක් ලැබෙන්නේ ඒ ආයතනයේ සඳුදට තියෙන මැනේජ්මන්ට් මිටින් ඒක නිසා.පැය දෙකක නිදිමත නැතිවෙන්න කියාපු පානය.කාලයාගේ ඇවෑමෙන් මටත් ඒ මිටින් එකට සහභාගී වෙන්න (අ)වාසනාව ලැබුනා.හැම දෙනාගේම ප්‍රශ්න සාකච්චා කරලා අවසානයට එන්නේ මගේ ප්‍රශ්න ගැන.ඒත් මගේ ඩ්පර්ට්මේන්ට් එකේ කවදාවත් ප්‍රශ්නයක් නෑ.සතිය ගෙවාගන්න ප්‍රශ්නයක් නැත්නම් ඒ සතිය  අමුතුවට දැනෙන්නේ.ඒ සියල්ල අවසානයේ සුපුරුදු පරිදි ඔෆිස් ඒක වටේ යන්නේ මොනවගේ ප්‍රශ්න තියේද කියල පොඩි අදහසක් ගන්න .හැම දාම වගේ කකුල් දිගවැඩි කෙල්ලෙක් ගෙන් තියෙන කරදරයක් වුනු "නෙට්වර්ක් කේබල්" ඒක ගලවන් දැඟලිල්ල එදත් තිබුනා.වතුර දාලා මැදන් ආපු ෂර්ට් ඒක පොඩි නොවෙන්න මෙසේ යට අමාරුවෙන් රින්ගද්දීම මගේ දුරකථනය දෙදරුවා.මකුණු දැල් කඩාගෙන මෙසේ යටින් නැගිට්ටේ ඒ කෙල්ලට බනින්න තියෙන හැම වචනයක්ම මුණෙන් ආරෝපණය කර ගෙනමයි.


එහා පැත්තෙන් : හලෝ කොහොමද?
මම : හොඳයි ඔයාට කොහොමද?
එයා :මටත් හොඳයි. මතකයි නේ හෙට දවස ගැන
මම: ඔව් ඔව් මට මතකයි හෙට මගේ උපන්දිනේ නේ.ඔයාට අදම මතක් වුනාද?
එයා. හෙට.. අනේ මට අමතක වුනා නේ.සුභ උපන්දිනයක්.ඒත් ඒක නෙවෙයි
මම : එහෙනම් මොකක්ද
එයා : මම හෙට බඳිනවනේ .10.20 පෝරුවේ චාරිත්‍ර
මම: අහ්.... ඔව් නේ මට දවස අමතක වුනා .දෙන්නටම ආසිරි මංගලම් හොඳින් පරිස්සමින් දෙන්න හැමදාම සතුටින් ඉන්න.
එයා:එහෙනම් පොඩි වැඩ වගයකුත් තියෙනවා.  වැඩක් ඉවර වුනා විතරයි පුළුවන් වෙලාවක ආයෙත් කෝල් එකක් දෙන්නම්කො..බායි
මම :බායි.


ඒ ඇමතුම  වෙන කාගෙන්වත් නෙවෙයි මගේ පෙම්වතියගෙන්. එයා හෙට බඳිනවලු.ජිවිතේට අමතක නොවන උපන්දින තෑග්ගක්.ඒ දෙන්නගේ විවාහ සන්වත්සර සාදය තිබෙන හැම දවසකම මගේ උපන්දිනේ.ඉතිං මම කොහොමද උපන්දිනයක් සමරන්නේ.මම ඇයට සුභ පැතුවත් අවංකව නොවෙන විත්තිය මගේ යටි හිත කිවුවා.ඒත් ලොකු දුකක් නොදැනුනත් පෙනී පෙනී තිබුණු කුසලානයක් ගිලිහුනා වගේ හැඟීමක් මට දැනුනේ.ඒ ඇමතුම කොයි මොහොතේ හෝ ලැබෙන බලාපොරොත්තුවෙන් හිටපු නිසා මට වැඩි දුකක් දැනුනේ  නැහැ.උදෙන්ම කුටු කුටු ගාන කෙල්ලොන්ගේ සද්දේ හිනා සද්දෙ ටිකෙන් ටික  නැති වෙලා පාලාතම නිශ්ශබ්ද වෙලා වගේ දැනුනා.සිහි එලොවගෙන  වට පිට බලද්දී "බොස්" ඇවිත්  එවෙලේ මම හිටපු ඩිචිෂන් එකට.ඕනෙම වෙලාවක ඕනෑම තැනක ඉන්න අවසරය මට තිබෙන නිසා ප්‍රශ්නයක් උනේ නැහැ.මේ සියල්ලම ඇරඹුමේ  සිට එකින ඒක මතක් වෙන්න ගත්තා.


අලුත් තැනක රැකියාව ලැබුනේ ගාලු පාරම ළඟ ඉතා ජනාකීර්ණ ස්ථානයක.වටේ ටිකක් උස ගොඩනැගිලි තියෙන තැනක් වුනු මේ තැන මගේ අලුත් ස්ථානයත් නවීන පන්නයට හදපු තැනක්.කලින් වැඩ කරපු තැනත් සමඟ  සංසන්දනය කරද්දී මේ තැන හුරු නැති අමුතු තැනක් වගේ දැනුනා.මගේ ඔෆිස් එකේ ඉන්න කෙල්ලෝත් වටේ ඔෆිස් වල ඉන්න  වෛවර්ණ කෙල්ලොන්ගේනුත් මට කිසි වෙනසක් දැනුනේ නැහැ.කාලයක් යද්දී අහම්බෙන් දැක්කා එයාව.ලඟම තියෙන වෙනත් තැනක වැඩ කරන ඇය ලස්සන ඇති වෙන්න තිබුණු කෙනෙක්.ඒ වෙද්දී මගෙත් එක්ක වැඩ කරපු කිහිප දෙනෙක්ට  ඇය ගැන හිත ගිහින් තිබුනේ.ඒ වටේ තිබෙන තවත් ආයතන  කිහිපයකම කොල්ලෝ  ඇය යන එන මග රැකගෙන හිටියේ තමන්ට අයිති කරගැනීමෙ අදහසින්.කාර් වැන් ජීප් වගේ සුපිරි වාහනවලින් එන යමක් කමක් ඇති කඩවසම් තරුණයොත් සමඟ අත් දිග ෂර්ට් ඒක වැලමිට ලඟට නවලා බස් එකේ යන එන  මමත් එයාට කැමැත්තෙන් හිටියේ.


ඇය මුලින්ම දැකපු දවසේ ඉඳල මාසයක් වගේ කාලයකදී ෆොන් නම්බරේ ගන්න හැකියාවක් ලැබුනා.ඊට පසු  කෙටි පණිවිඩ අපි දෙන්න අතරේ හුවමාරු වීම ටිකෙන් ටික වැඩි වුනේ අපි දෙන්නටම නොදනිමමයි.මේ කාලේ මගේ ජිවිතේ අමුතු සන්තෝසයකින් ගත අකරපු කාලයක්.නිතරම මැවෙන්නේ ආදරණිය සිදුවීම්.නිදාගන්න ගියත් ඇඳේ දෙපැත්තට පෙරළෙමින් සිහින මාලිගා හැදුවා.ආදරේ හමුවේ රජුන් පවා බොළඳ වෙද්දීත් මමත් බොළඳ හීන දැක්කා. බොළඳ කවි ගැලපුවා.මාස තුනකට විතර පස්සේ මං බලාපොරොත්තුවෙන් හිටපු ඒ වචනේ එයාගෙන් ලැබුනා.මුදල් තියෙන යාන වාහන තියෙන ඒ සියල්ල නැතිව සාමාන්‍ය කෙනෙක් වෙච්ච මට කැමති වීම මට මං ගැන ආඩම්බරයක් තිබුනේ.

මගේ යටි සිතේ ඇඳිලා තිබුණු ඒ රූපේම ඇයට පිහිටලා තිබුනා.ගමන බිමන කථාව අහිංසක කම කරන විලාසිතා පවා  මා ගෑණු ළමයෙක්ගෙන් බලපොරොත්තු වූ සියල්ල ඇයට පිහිටලා තිබුනා.මේ කාරණා නිසා මම හැම වෙලාවේම හිටියේ ගොඩාක් සන්තෝසෙන්.ඒ වෙද්දී වටේ ඉන්න ඇයට බැල්ම දාපු සියලු දෙනා මාත් සමග වෛර බැඳගෙන ඉන්න බව මට තේරුනේ  ඔවුන්ගේ හැසිරීමෙන්.අපි මෙහෙම ආදරෙන් හිටියත් ඒ සියල්ල කලේ ඇයගේ ආයතනයට නොතේරෙන්න මොකද ඈ ඒ වෙද්දී රැකියාව කලේ ඇයගේ මාමට  අයත් ආයතනයක.


කලින් මං තනියෙන් හදපු අහස් මාලිගා අපි දෙන්නම එකතුවී  හදන්න ගත්තා.අපි ඉඳල හිටලවත් රණ්ඩු වුනේ නැහැ.ඇයට ගොඩාක් ඉවසීම තිබුනා ඒ වගේම ප්‍රශ්නයක් හොඳට තේරුම ගැනීමේ හැකියාව තිබුනා. මට මේ කරුණු කාරනා නිසා හැම වෙලාවේම එයා ගැන තව තවත් ආදරේ වැඩි වුනා.මේ විදියට මගේ අලුත් ජිවිතේ මාස 9 ක්  සතුටින් ගාලගෙන ගියා.රැළි නැති සයුරේ කුණාටුවක ආරම්භය වගේ අපි දෙන්නගේ ආදර කතාවට කණ කොකා හඩලන්න ගත්තා.විවාහ විය යුතු වයසේ හිටපු ඇයට ගෙදරින් පොඩි බලපෑමක් ඇවිත්.ඒ අපි දෙන්නට ලැබුණු පලවෙනි අසුභ ආරංචිය එයයි..


ඇයගේ වචන වලින් කියානවානම් ඇයට  විවාහ යෝජනාවක් ඇවිත්. ඒ දේ ස්ථිර වෙලත් ඉවරයි ඒ පවුල් දෙකෙන්. ඒ කිසි දෙයක් වෙනකන් ඇය දන්නේ නැහැ.ඒවාට විරුද්ද වීමේ හැකියාවක් තිබිලත් නැහැ.මෙයාගේ කැමැත්ත නැතුව ගෙවල් දෙකේ කැමැත්තෙන් කෙනෙක්ව විවාහ කර දෙන්න තරම් හැකියාවක් අද කාලේ තියෙන්නේ කොහොමද.අනිත්ඒක කොළඹ ජිවත් වෙන පිරිසක්.ඇයට යෝජනා වී තිබුනේ ඇයගේ නංගිගේ මහතගේ අය්යා.ඒක ගෙදර අක්කයි නංගියි අනිත් ගෙදර අය්යලා මල්ලිලා විවාහයක්.මේ හැම දෙයක්ම මට ලොකු ප්‍රශ්නයක් ගෙනාවා.එන්න එන්න හිතේ ප්‍රශ්න වැඩි වුනා.


ඇයගේ අම්මට එක් වස්ථාවක අපේ සම්බන්දෙ ගැන කියපු වෙලාවේ දුන් පිළිතුර  වුනේ. "ඕවා ඉතිං එහෙම තමයි නවත්වන්න බැරි කමක් නැහැ නේ.පටන් ගෙනත් වැඩි කාලයක් නැහැ නේද?"වැනි වචන.දවසක් කලත් ආදරේ ආදරෙමයි.ඒත් ඒ අම්මා ඒ ගොල්ලන්ගේ නෑදෑ පරපුර ගැන විතරයි හිතුවේ.ලඟම නෑදෑයෝ පවුලේ හැමෝම මාසයකට සැරයක් එයාලගේ ගෙදර එකතු වෙනවා.ඒ හැම දවසකම හැමෝම කතා වෙන්නේ මෙයා ගැනලු.මට කියපු විදියට ඇයත් හිටියේ ගොඩාක් කලකිරීමෙන්.අපි දෙන්න වෙනුවෙන් කතා කරන්න කිසි කෙනෙක් හිටියේ නැහැ.එයාගේ යාලුවෝ පවා උදවු කලේ "රෙක්ස්" කියන ගෙදරින් බල කරන කෙනාත් එක්ක විවාහ වෙන්න.


වයස 23 ක් වුනු ඇය කොහොමත් විවාහ විය යුතු වයසේ හිටියේ. මට විවාහයක් සඳහා කිසිම සුදුසු කමක් තිබුනේ නැහැ.ඇයත් මමත් එකම වයසේ වුනු අපි තව කල් ගන්න කොතකුත් දේවල් කලත් කිසිම ප්‍රථිපලයක් නැති වුනා.ඇයගේ දෙමාපියන් එක්ක කතා කරන්නත් මට ඒ වෙද්දී දුවෙක් දෙන්න තරම් සුදුසුකම් තිබ්බේ නැහැ.ඒත් සුදුසුකම් හදාගන්න ටික කාලයක් අවශ්‍ය  වුනාත් ඒකට  කාලයක් දෙන්නෙත් නෑ කියල දන්නවා.එක් අවස්ථාවකදී ඇයගේ ගෙදර ගිහින් කතා කරන්න උත්සහ කලත් ඇය ඒ දේට අකමැති වුනා.ලංකාවේ ඒ වෙද්දී තිබුන නීතියත් මම හොයල බැලුවො මට මොනයක් විදියකින් හරි සහනයක් තියෙවිදෝ කියලා.මට දැනගන්න ලැබුණු විදියට දෙමාපියන්ටත් බැහැ තමන්ගේ දරුවාව බලෙන් විවාහ කර දෙන්න.ඒ දේ නීති විරෝදියි.දෙමාපියන් අත්තඩංගුවට ගැනීමේ හැකියාවත් තියෙනවා.මං ඒ දේ ඇයට කිවුවත් අම්මව පොලිසියෙන් අල්ලන යනවට කොහෙත්තම කැමති වුනේ නැහැ.අවසානයට තිබුනේ අපි දෙන්නට හොරෙන් විවාහ වෙලා ටික කාලයක් දුරක ගිහින් ඉන්න..මම ඒ යෝජනාව කලේ ඇයගේ ඇත්ත අදහස  දැනගන්න.කොහොම වුනාත් මං කවදාවත් කැමති නැහැ ඒ විදියේ විවාහයකට.ඒත් ඇයගේ පිළිතුර වුනේ අම්මට දුකක් දෙන්න බැරි නිසා එහෙම දෙයක් කිරීමේ අකමැත්ත.


මම කරන යෝජනාවලට  අකමැති වීම මට ටිකක් සැකයි.හදිස්සියෙවත්  ඒ එක යෝජනාවකට කැමති වුනාත් මම ඒ දේවල් කරන්නේ නැහැ.මොන දේ කරත් බුද්ධිමත් වෙන්න ඕන නිසා.මම කොතෙකුත් යෝජනා කරත් ඒ කිසිම දෙයකට යහපත් පිළිතුරක්   ලැබුනේ නැහැ.ගෙදරට කීකරුව හැදුනු අහිංසක කම නිසා හා දෙමාපියන්ට තියෙන ලැදියාව නිසා වෙන්නත් ඇති කියල මට හිතුනා.අපි දෙන්නට කරදරයක් නොවෙන්න කොතෙකුත් දේ කලත් ඇයගේ ප්‍රතිචාරය වූයේ එකතු වෙන්න වාසනාව තියේනම් මොන භාදකේ ආවත් පුළුවන් කියාය.ඒත් මට ටිකෙන් ටිකේ තේරුම ගියා මේ දේ එක පාර්ශ්වික ආදරයක් බව.එක්කෝ ගෙදරින් බලපෑම නිසා කැමති එහෙමත් නැත්නම් ඒ ගෙදර වට පිටාවේ තිබුණු  බලපෑමත් එක්ක තනිව සටන් කිරීමේ නොහැකියාව.


ටික කාලෙකට පස්සේ ඒ කථාව ටික ටික අඩු වෙලා ගියා.අයෙත් අපි දෙන්නට හොඳ කාලයක් ලැබුවා.ගෙදරින් තිබුණු බලපෑම නැති වෙලා.හැම දාම හවස බස් එකේ බත්තරමුල්ලට  වෙනකන් කතා කර කර යෑම බත්තරමුල්ලේ ඉඳල නුගේගොඩ ඇයගේ ගේ අසලට  වෙනකම්  කතා කරනගමන් ඇය ලඟින්ම යන්න හැකි වුනා.මේ යන හැම පාරකම විවාහයට යෝජනා වෙලා තිබුණු රෙක්ස්ගේ මිතුරන් ඉන්න බව මම දැනගෙන හිටියේ.ඒත් ඒ කිසි දෙයක් ගැන හිතන්නේ නැතුව ඇය මාත් සමග ඇවිදීම නිසා  මට ඇය ගැන පැහැදීමකින් ඇතිවුනා.ඔහුට කැමැත්තක් තිබුනනං මාත් සමග කොහෙත්තම ප්‍රසිද්දියේ ඇවිදින්න එන්නේ නැති බව මම දන්නවා.


දවසක් අපි හැමදාම වගෙ වැඩ ඉවර වෙලා බස් එකේ ගියේ වෙනදට වඩා සතුටින් එකිනෙකාට විහිළු කරගනමින්.දවසේ දින චර්යාවෙන් අවසාන එක් වූ නින්දට පෙර ඇමතුම මට ලැබුනේ වෙනදට වඩා කලින්.ඒත් එයා පැත්තෙන් ඇහුනේ ඉකි බිඳුම් දිගු සුසුම් පමණයි.මොනවා හරි ලොකු දෙයක සේයාවක් බව මට තේරුම් ගිය.ටික වෙලාවක දෙපැත්තේම නිෂබ්දයි."මගේ වෙඩින එක තීන්දු වෙලා දින වෙන් කරගෙන ඒ නැකත් ගෙනල්ල .දෙසැම්බර් වල තියෙන්නේ.".දැන් මට කරන්න කිසි දෙයක් නැහැ පරක්කු වැඩියි .කලින් කරන්නත් හැකියාවත් තිබ්බෙත් නැහැ.ඒ ඇමතුම මගේ ජිවිතේ ලබපු භයානකම ඇමතුම .


මට  ගැලපෙන මම ඇයගේ සියලු ඉරියවු වලට ආදරේ  කරපු කෙනෙක්.මට ලැබුණු හොඳම වටිනාම කෙනා වෙනත් කෙනෙකුට අයිති වෙන්න යන්නේ.එදා රාත්‍රීයෙන් පසු සතියක් විතර මම ගතකරපු විදිය මම දන්නේ නැහැ.මට කියන්න කෙනෙකුත් හිටියේ නැහැ.මිතුරන් කොතෙකුත් හිටියත් ඒ කිසිකෙනෙකුට කියන්න බෑ.ඇයත් සමගවත් මම කතා කරන්න කැමැත්තක් තිබුනේ නෑ. ඒ වෙද්දී විවාහයට තව මාස 3 ක් විතර තිබුනා.සති දෙකකට විතර පසු අපි ආයෙත් කෙටි පණිවිඩ හා ඇමතුම්  හුවමාරු වුනා.අපි ආයෙත් සතියකට දවසක් වගේ මුණ ගැහුනා.පිළිකා රෝගියෙක්ගේ අවසාන දින කිහිපය සතුටෙන් තියනව වගේ අපි දෙන්නට දෙන්නා එකිනෙකව සතුටු වෙන විදියට හිටියේ.


වෙනද ඇගේ දුරකතනයට ඇමතුමත් ගත් විට ඇහෙන ඒ රිගින් ටෝන් එකට ඇහෙන ඒ සිංදුව වෙනත් තැනක ඇහෙද්දී මහා පාළුවක් වගේ දැනුනා.සාමාන්‍ය දෙනා වගේ අපිත් ෆොටෝ හුවමාරු කරගෙන තිබ්බේ.විවාහය ළඟ නිසාත් වෙනත් කෙනෙකුත් එක්ක ඉන්න නිසාත් එයාට ප්‍රශ්නයක් වෙයි කියල මම දුන් ඒ පිංතුර ආයෙ ඉල්ලුවත් මට  දුන්නේ නැහැ මාව මතක් වෙන්න ඕනේ නිසා.වෙනත් කෙනෙකුත් සමග විවාහ වුවත් තවත් කෙනෙකුගේ පිංතුර ඇය ළඟ තියාගෙන ඉන්නේ.දවසක් විවාහ උත්සවය සැරසීමට අවශ්‍ය රේන්ද හෝ එවැනි යමක් ගැනීමට නුගේගොඩ විච්චුර්ණ බඩු තිබෙන සාප්පුවකට මමත් ගියා.මගේ පෙම්වතිය වෙනත් කෙනෙකුත් සමග කෙරෙන විවාහයට අවශ්‍ය  කළමනා ගන්න ගියේ ඇයි කියල අදටත් මට හිත ගන්න බැහැ.ඒ ගියපු දවස වීදුරුවලින් හදපු ලස්සන තෑග්ගක හිටපු  පොඩි කුරුල්ලෝ දෙන්නෙක් ගලවල එකෙක් මට දීලා  අනිත් එකා ඇය තියාගත්තා .ඒ ලස්සන තෑග්ග දෙකට වෙන් කරාම  වටිනා කම නැති වෙනවා නේ කියල මං ඇහුවම ඇයගේ පිළිතුර වුනේ.මේ තනි කුරුල්ලා දකිද්දී ඉබේම අනිත් එකත් මතක් වෙනවා එතකොට නිකම්ම ඔයාට මාවත් මට ඔයාවත් මතක් වෙනවා නේ කියාය.


අවසාන මාස එකහමාර එයා හැසිරුනේ මට එයා එපා වෙන විදියට.ඉඳල හිටලා අපි හමු උනා. එයාගේ ශරීරයේ ලොකු වෙනසක් දැක්කා.රූපය ගැන නිතරම හිතපු ඇය දුර්වර්ණ වෙලා අපිරිසිදුයි.අඳින ඇඳුම කිසි පිළිවලක් නැහැ.නියපොතු කටින් කඩා කාපු අපිලිවලට තිබුනේ.සාමාන්‍ය කෙනෙක් උවත් හවස ගෙදර යද්දී පොඩි හෝ ආලේපයක් පාවිච්චි කලත් ඇයගේ තිබුනේ උදේ ආලේප කරපු ආලේපන දියවී අප්‍රසන විදියක් .ඒත් එහෙම වුනත් කොල්ලෝ එයා දිහා හැරි හැරි බලන්න තරම් රූපයක් ඒ වෙද්දීත් ඇයට තිබුනා.මේ වෙනසට හේතුව මට කිවුවේ හැම දෙයම එපා වී ඇති නිසා පිලිවල සිටීම පලක් නැහැ කියල.මගේ ශරිරයත් මට නොපෙනෙන වෙනස් වෙලා තිබිල.මානසික ප්‍රශ්න තියෙද්දී ඒ දේ ශරීරයට බලපෑමක් තියෙනවා කියල මට තේරුම ගියා.


විවාහයට පෙර සතියෙත් අපි සුපුරුදු විදියට බස් එකේ ගියේ ඒ අපි මුණ ගැසෙන ආවසාන දවස බව දැනගේනමයි.ඒත් මට ගොඩාක් වෙලාවට හිතුනා ඇය මට කරන්නේ බොරු ආදරයක් නේද කියල.ඇයි එයා මට මෙච්චර ආදරේනම් ගෙදරින් කියන දේට කැමති වුනේ.ඒ දේ ඇයගෙන් ඇහුවත් පිළිතුර වුනේ මම ආදරේද නැද්ද කියල ඔයාට තේරෙනවා ඇති නේ කියල..ඒත් මම ඒ දෙයට පිළිතුරක් දුන්නේ නැහැ.අවසාන දවස කීපයේ මට එයාව එපා වෙන විදියට වැඩ කලේ මට එයා ගැන වෛරයක් ඇති කරවල දුක අඩු කරන්න ඕනේ නිසාලු.විවාහයට පෙර දින මට ලැබුණු ඇමතුමේ අවසානයට ඈ කිවුවේත් "මම ඔයාට ආදරෙයි"කියල


ඇය හරියටම මගේ 24 වෙනි උපන්දිනය දවසේ සුභ මොහොතින් ඇය වෙනත් කෙනෙකුත් සමග අලුත් ජිවිතයක් ගතකරන්න ආරම්භ කල.ඇයටනම් ඒ දවස විශේස සන්තෝෂ දවසක් වෙන්න ඇති.ඒත් මට....


ඒ මගේ අවසාන පෙම්වති 2008 දෙසැම්බර් මගේ උපන්දිනය දවසේ විවාහ වුනා.ලඟදි දවසක ඇයගේ රිගින් ටෝන් එකට දාපු ඒ ගීතය හදිස්සියෙන් අහන්න ලැබුනා.එක ඇහෙන වාරයක් වාරයක් පාසා ඒ අතීතය මතක වෙලා දුකක් නැතත් මහා අමුතු දෙයක් දැනෙනවා.අපේ රට කොච්චර කුඩා රටක් වුනත් හදිස්සින්වත් ඇය පාරකදිවත් දැකල නැහැ.ඉන්න ගෙදර හැම විස්තරයක්ම  දැන ගත්තත් ප්‍රශ්නයක් වෙයි කියල ඒ අහලකටවත් යන්න හිතිලා නැහැ.සමහර විට මගේ ෆොටෝ අර විදුරු කුරුල්ලා තවමත් එයළඟ ඇති නැත්තනම් කුඩුකරලා ෆොටෝ ඉරල විසිකරලත් ඇති.


ඒත් මට දැනගන්න ඕනේ ඇය මට ඇත්තටම ආදරේ කලද මට මොනවා හැරි දෙයක් කරන්න තිබ්බද කියන ප්‍රශ්න ටිකට උත්තර විතරයි මට දැන් කිසි දුකක් නැහැ ඈ මට අහිමි වුනු එක ගැන.හිටියනම් සතුටුයි.තවම කෙනෙක් නැත්තේ ඒ වේදනාව නිසා නොවෙයි රටේ නැති නිසා.අනුකම්පාවකින් තොරව ඇත්තම අදහස කියන්න.

~~අසර්~~